MAGICZNE CHWILE KINA - filmy, które kochacie

Kiurczyński

Napiszcie jakie filmy zrobiły na Was największe wrażenie, które filmy kochacie i dlaczego.

Zaczynamy ...

1. Dzikość serca - pamiętny film z Nicolasem Cage'em dzięki, któremu awansował on do grona moich ulubionych aktorów "twardzieli z klasą". Polecam tym, którzy nie widzileli bo to naprawdę kawał drobrego kina, które ogląda się z zapartym tchem. Najpiękniejsza scena? Mozna by powiedzieć, że cały film, ale wymienię dwie - scena w knajpie (taniec Nicolasa Cage'a i rozbrajająco słodka piosenka Elvisa do której przygrywa mu zespół metalowy Shocked

- to trzeba zobaczyć), podróż nocą przez pustkowie przy dźwiękach "Wicked Game" Chrisa Isaaka. Dla mnie to żelazny kanon!

2. California - filmy o seryjnych mordercach to coś co uwielbiam i pewnie niektórzy wymieniliby tu "Siedem", "Milczenie owiec" jednak dla mnie kwintesencją tego gatunku jest właśnie "California". Genialna rola Bratt'a Pitt'a, jak zwykle cudowna Juliette Lewis no i przepiękne plenery. Niewinna podróż do California śladami seryjnych morderców przemienia się w koszmar gdy okazuje się, że tylne siedzenie zajmuje jeden z nich.

3. Blade Runner (Łowca Androidów) - klasyka filmu science fiction, której wstyd nie znać. Najpiękniejszy i najbardziej poruszający film tego gatunku, który udowodnił, że science fiction to nie tylko kosmiczne strzelaniny i potwory z Marsa. Film, który stawia pytania i zmusza do zastanowienia. Końcowy monolog Rutgera Hauer'a jest tak przejmujący, że aż wyciska łzy z oczu. Wszystko tu pięknie współgra - aktorzy, plenery, muzyka Vangelisa. Polecam zwłaszcza werscję reżyserską, która różni się zakończeniem od tej, która była nadawana w kinach. Powiedzieć o tym filmie, że jest fenomenalny to za mało. To prawdziwa perła!

4. Czas Apokalipsy - prawdziwa wyprawa do jądra ciemności i w głąb szaleństwa. Chylę czoła przed reżyserem, którem udało się perfekcyjnie oddać tę atmosferę. Początkowo film zaczyna się niewinnie, jednak im dalej tym bardziej szalony i mroczny staje się ten obraz. Ma się wrażenie, że trafiło się do samego piekła i już nic nie zależy od Nas bo to diabeł rozdaje karty. Przekroczyliśmy pewną granicę za którą powrót nie jest już możliwy.

5. The Doors - piękna filmowa biografia Jima Morrisona i jego grupy. Ogląda to się z wielką przyjemniością. Pamiętam jak pierwszy raz oglądałem ten film w kinie i gdy wyszedłem z seansu sam poczułem się jak Jim Morrison. Niestety później wizje ustąpiły Very Happy

W każdym razie lubię od czasu do czasu wejść w tę atmosferę lat 60 i 70 w jaką wprowadza nas film.

6. Tańcząc w ciemnościach" - musical, który mogę oglądać bez znudzenia bo oprócz pięknej muzyki przedstawiona zastała wspaniała i jakże poruszająca historia. W filmie tym główną rolę gra Bjork i aż trudno uwierzyć, że jest to jej debiut na dużym ekranie, bo gra tak jak śpiewa czyli fenomenalnie. Duża przyjemność obcować z tak dobrymi filmami.

7. The Wall - obraz zainspirowany płytą Pink Floyd pod tym samym tytułem. Tak jak poprzedni film to również jest musical. Nigdy nie przypuszczałem, że będę fanem tego gatunku, ale kiedy powstają takie filmy to trudno nie być. Film bardzo przygnębiający, ale czyż takie filmy nie są najpiękniejsze? Trudno mi się do czegoś przyczepić bo wprost uwielbiam ten film i myślę, że Parker wykonał świetną robotę choć sam Waters nie był zadowolony z efektu. Teraz podobno troszkę złagodził swe stanowisko.

To na razie tyle. Jest pewnie jeszcze mnóstwo filmów, które mógłbym tu umieścić, ale na początek nie będzie ta oto siódemka. Czekam na Wasze ulubione filmy.

cyjanek

Kiurczyński

[quote="cyjanek"]

DrowningMan

Ostatni film, który zrobił na mnie naprawde duże wrażenie jest "Menderley" Von Tiera. Świetne pomysły są w tym filmie, fajna realizacja i genialna, wciągająca fabuła, która nie pozwala odwrócić wzroku a po skończonym filmie jeszcze przez długie dni nie przestajesz o niej myśleć. Naprawdę gorąco polecam! Very Happy

ilonka

Między słowami. To tyle.

sieka

Chłopcy z ferajny, Gwiezdne Wojny, Hooligans, Pulp Fiction, Kill Bill, Mechaniczna Pomarańcza, no sorry za taką wyliczankę ale 2 w nocy Razz

Whispers Cure Carlena

Oglądam mało filmów i nie mam co polecić Razz

,ale wielkie wrażenie zrobił na mnie "Amadeusz" ,poza tym lubię stare polskie komedie i seriale oraz "*" filmy na faktach.

merigold

ja kocham stare kino. praktycznie wszystko Chaplin'a. Natomiast moim konikiem z tamtych lat jest niemiecka produkcja - Gabinet doktora Calligari - świetny klimat, polecam.
Z obecnych to trochę tego jest, m.in. EXILS - dwójka młodych algierczyków mieszkających wyrusza w podróż do ojczyzny. Świetna muzyka, piękne widoki i fabuła.
Mam mętlik w głowie i jak sobie poukładam, to może coś jeszcze zaproponuję.

s'the figurehead

Mógłbym wyliczać i wyliczać, ale mi się nie chce, szczerze przyznam. A dla usprawiedliwienia dodam, że nigdy zbytniej wagi do filmów nie przykładałem. Zawsze lubiłem kino dość ambitne i specyficzne (Lynch; Jarmush; Ozon; Stone; Von Trier;Van Sant; Arfonsky; Mann; Coppola; Tarantino;Polański; Has; Kolski; Zanussi; ) ale i te obrazy, w których coś mnie poruszało i łechtało, (cokolwiek to znaczy); mam też swoich aktorów ulubionych De Niro; Al Pacino; Eastwood; Nowicki; Zapasiewicz; Majchrzak; czasami oglądanie jedynie dla płytkiej rozrywki ma także swój urok (horrory z wytwórni Hammer przygody agenta 007, choć te ostatnie już nie; różne stare polskie komedie i seriale; i inne...);
Ostatnio miałem okazję obejrzeć m.in.
Tsotsi - reż.G. Hood; niestety, mnie nie poruszył, w przeciwieństwie do Akademii Filmowej wręczającej Oskary kilka miesięcy temu...
Last Days - reż. Gus Van Sant ; podobno wszedł na ekrany polskich kin pod znamiennym tytułem Ostatnie dni życia Kurta Cobaina; nie kierował bym się jednak do końca tym wyraźnym tropem odbioru; film przepiękny; nie będę wnikał w szczegóły, gdyż jest ich zbyt wiele, ale wszystko w tym obrazie gra i pasuje; niesamowicie długie ujęcia i fantastyczny montaż, wracają wiarę w dobre, solidne i ambitne kino; a sama treść, powoduje ciarki na plecach i niekoniecznie za sprawą podobieństw, czy analogii biograficznych... POLECAM.
Constant Gardener - reż. F. Meirlelles (tyt. pol. Wierny ogrodnik) ; film w kinach pojawił się już jakiś czas temu, ale ja zazwyczaj docieram do nich później ; parę słów; świetne zdjęcia i muzyka; sam scenariusz dość banalny (adaptacja powieści Le Carre, bodajże...) ; mimo dość oklepanego wątku, warto obejrzeć, wzrusza chwilami obrazem głodującej i robionej wciąż w konia, przez wielkie mocarstwa świata tego, mieszkańców Afryki... (jakoś tak chyba niepprawnie to napisałem...hmm);
A na dniach będę oglądał The Time To Leave (Czas, który pozostał...).

ilonka

Zapomniałam jeszcze o "Edwardzie Nożycorękim". Piękna baśń. I Johnny Depp ma w nim znajomą fryzurkę...

cyjanek

o tak, edward nozycoreki to piekna basn, w ogole burton bardzo ladne basnie ma. Cool

jutro [tzn dzisiaj, bo juz po polnocy] na TVNie beda 'chlopcy z ferajny', wprawdzie jeszcze nie tego ogladalam, no ale mysle ze na panu scorsese sie nie przejade..

Kuczi

a ja ponad wszystko lubie amelie:] za muzyke, te male drobnostki i swietne... wszystko w sumie chyba.
lubie tez filmy kubricka. a w szczegolnosci ten najbardziej znany:]
do tego lubie wiekszosc filmow ze skandynawii, ameryki poludniwoej.
a ulubiony moment? ostatnia scena w amelii. brew, szyja, usta:]

s'the figurehead

beyond

Od pewnego czasu chłonę wszystko braci Coen. Świetni, wyraziści (anty)bohaterzy, poczucie humoru zabarwione tragizmem (a właściwie na odwrót) no i świetna obserwacja świata i ludzich zachowań. To wszystko pozbawione hollywoodzkiej głupoty, fałszu i blichtru.

s'the figurehead

Człowiek, którego nie było... to ostatni, w reżyserii tych niezwykłych braci, jak do tej pory film, który oglądałem. Fantastyczny obraz. Mają świetne pomysły i talent, o co wcale w dzisiejszym natłoku superprodukcji nie łatwo.